Project Info
Project Description
Parijs is de hoofdstad en regeringszetel van Frankrijk. De stad wordt in tweeën gedeeld door de rivier de Seine. Parijs zelf telde in 2014 ongeveer 2,22 miljoen inwoners, daarbij de banlieues (het geheel van de voorsteden en forensensteden) niet meegerekend. In 2014 woonden er in de hele agglomeratie meer dan 10 miljoen mensen. Parijs ligt in de regio Île-de-France. De oppervlakte van alleen Parijs bedroeg 105,40 km² in 2011.
De eerste nederzettingen omstreeks het begin van de christelijke jaartelling waren aan de oever van de Seine, maar op het Île de la Cité werd ook al snel gebouwd. In het gebied, dat Parijs en de banlieues nu bestrijkt, lagen vroeger aparte dorpen, die nu een onderdeel van Parijs zijn. In Europa was Parijs al vroeg een centrum van cultuur. De stad ligt op een kruispunt van allerlei verschillende handelsroutes. Al in de 10e eeuw, toen de Notre Dame en een aantal abdijen werden gebouwd, was Parijs een van de belangrijkste steden van Frankrijk en daarnaast een belangrijke plaats voor het christendom. Sinds de 13e eeuw is het bij uitstek een stad waar onderwijs, kunst en recreatie een zeer centrale plaats innemen. Deze ontwikkeling is historisch mede het gevolg van de centralistische politiek die eeuwenlang binnen Frankrijk is gevoerd toen dit een republiek en een monarchie was. Binnen het kader van deze politiek werd zeer veel betekenis aan de hoofdstad toegekend. Sinds de jaren 1960 wordt het politieke beleid binnen Frankrijk gekenmerkt door decentralisatie en deconcentratie, waardoor er iets meer evenwicht binnen de landsgrenzen is ontstaan.
De stad is zeer internationaal georiënteerd geraakt dankzij een uitgebreide infrastructuur over land en door de lucht en wordt jaarlijks door zeer veel toeristen bezocht.
Boek Parijs Stadstour
Populaire Bezienswaardigheden & Attracties
Eiffel Tower
De Eiffeltoren is een monument in Parijs en een van bekendste en meest bezochte bezienswaardigheden van Frankrijk. Hij staat aan de linkeroever van de Seine in het 7e arrondissement van Parijs. De Eiffeltoren is hét symbool van Parijs en wordt door velen gezien als een van de niet-klassieke wereldwonderen. De toren is ontworpen door de ingenieurs Maurice Koechlin en Émile Nouguier, twee medewerkers van Gustave Eiffel. De toren ontvangt tegenwoordig jaarlijks meer dan zes miljoen bezoekers en is daarmee het meest bezochte monument ter wereld. Op 28 november 2002 verwelkomde de Eiffeltoren zijn 200 miljoenste gast.
Op het eerste platform bevindt zich een expositie over de Eiffeltoren met foto’s, schilderijen en informatie. Met de lift is het mogelijk naar de top van de Eiffeltoren te gaan (de trap is boven het tweede platform niet publiek toegankelijk). Informatiepanelen geven aan welke gebouwen te zien zijn vanaf de Eiffeltoren.
De Eiffeltoren is 317 meter hoog tot aan de top van de vlaggenstok, zonder de televisieantennes mee te rekenen. Met televisieantennes is de toren 324 meter hoog. Afhankelijk van de omgevingstemperatuur kan de toren 15 cm in hoogte veranderen door het uitzetten of krimpen van het metaal. De toren heeft vier poten; op verschillende niveaus bevinden zich platforms. De toren weegt 7300 ton (exclusief de fundering). Na de bouw was de Eiffeltoren ‘s werelds hoogste toren en hij bleef, afgezien van televisietorens, 126 jaar lang de hoogste toren van Europa.
Van negen tot twaalf uur ‘s avonds gaan de lampen op de Eiffeltoren elk uur een paar minuten knipperen. Dit werd voor het eerst gedaan op oudejaarsavond 2000 en omdat dit mooi werd gevonden gebeurt dit nu elke avond.
Musée d’Orsay
Het Musée d’Orsay in Parijs is een kunstmuseum dat de geschiedenis van de westerse kunst tussen 1848 en 1914 bestrijkt, met een sterk accent op de 19e-eeuwse Franse kunst. Het museum bezit een vermaarde verzameling impressionistische werken. Ook herbergt het museum beeldhouwkunst en toegepaste kunst. Het museum maakt deel uit van de Réunion des musées nationaux et du Grand Palais des Champs-Élysées.
Avenue des Champs-Élysées
De Champs-Élysées is de meest prestigieuze en breedste laan van Parijs. Mede dankzij zijn bioscopen, cafés en luxueuze winkels is het een van de bekendste straten ter wereld, en met een gemiddelde huur van meer dan € 900.000,– per 100 m² per jaar is het ook een van de duurste. (De enige straat waar de huren nog hoger liggen is Fifth Avenue in New York.) De naam is afkomstig uit de Griekse mythologie, waar de Elysese velden de verblijfplaats van de gelukzaligen waren.
De Champs-Élysées staat bekend als la plus belle avenue du monde (“de mooiste laan ter wereld”) en trekt veel rijken en bekende personen aan. De komst van internationale ketens als McDonald’s en Starbucks zorgde de afgelopen jaren voor een kleine verandering in het karakter van de avenue, en in een poging om deze verandering (of “banalisering”) tegen te gaan besloot de gemeente Parijs in 2007 de Zweedse winkelketen H&M het openen van een filiaal aan de avenue te verbieden.
Notre-Dame de Paris
De cathédrale Notre-Dame de Paris (Onze-Lieve-Vrouwekathedraal van Parijs) is een in vroeggotische stijl opgetrokken kathedraal op het Île de la Cité, in het centrum van Parijs. In de kathedraal worden drie relikwieën van Christus bewaard: de doornenkroon, een stuk uit het kruis en een van de nagels waarmee Christus gekruisigd zou zijn.
Louvre
Het Louvre is een van ‘s werelds grootste musea en ligt in het 1e arrondissement van de Franse hoofdstad Parijs net ten noorden van de Seine. Het bestaat uit drie vleugels: de Richelieu-vleugel, de Sully-vleugel en de Denon-vleugel. De Mona Lisa van Leonardo da Vinci is waarschijnlijk het beroemdste stuk uit de collectie van het Louvre. Het museum maakt deel uit van de Réunion des musées nationaux et du Grand Palais des Champs-Élysées. Het is sinds jaren ‘s werelds best bezochte museum.
Palais Garnier
De Opéra Garnier, ook wel Palais Garnier genoemd, is een operagebouw in Parijs. Het ligt in het 9e arrondissement en is een van de opvallendste gebouwen van de Franse hoofdstad.
De Opéra Garnier is in 1861 ontworpen door de architect Charles Garnier in opdracht van Napoleon III. Het gebouw zou worden geopend in 1871, maar als gevolg van de Frans-Duitse Oorlog werd de opening uitgesteld tot 5 januari 1875. Het interieur is rijkelijk voorzien van bladgoud, fresco’s en marmer. Het plafond is in 1964 beschilderd door Marc Chagall. De stijl is neobarok, eclectisch en extravagant te noemen.
Tot de opening van de twee maal zo grote Opéra Bastille in 1989, was dit is het grootste operagebouw in Europa met een oppervlakte van ruim 11.000 m². Het gebouw is 125 meter breed, 173 meter lang en 73,6 meter hoog. De operazaal biedt plaats aan 2131 toeschouwers en de scène, zo’n 1200 m², kan 450 artiesten bevatten. De kroonluchter die in de centrale zaal hangt weegt 6 ton en werd door Garnier zelf ontworpen. Het weelderige interieur heeft een grote foyer, een trapopgang van diverse marmersoorten, een door Isidore Pils gedecoreerd gewelf en een plafond dat in 1964 door Marc Chagall werd beschilderd met een soort olympus waarmee hij eer betoonde aan 14 ballet en muziekcomponisten met hun respectievelijke werken.
In de opera worden tegenwoordig vooral balletvoorstellingen gehouden; de operafunctie is grotendeels overgenomen door de Opéra Bastille.
Sainte-Chapelle
De Sainte-Chapelle is een kapel op het Île de la Cité in Parijs. De kapel is tussen 1243 en 1248 gebouwd in rayonnant gotische stijl. Destijds vormde de Sainte-Chapelle de hofkapel van het koninklijk paleis van Lodewijk IX, waar niets meer van overgebleven is.
Lodewijk IX had in 1239 de doornenkroon uit handen van de keizer van Constantinopel verworven (dit kostte hem meer dan de bouw van de Sainte-Chapelle) en verwierf in 1241 nog enkele andere relikwieën, waaronder een fragment van het heilig Bloed, de heilige Lans en het ware Kruis van Christus. Voor deze relieken liet hij de Sainte-Chapelle bouwen.
Tegenwoordig wordt de kapel omringd door het Palais de Justice. Het gebouw bestaat uit een beneden- en een bovenkapel. De benedenkapel werd gebruikt als parochiekerk voor het paleispersoneel, terwijl de bovenkapel bedoeld was als privékapel voor de koning en zijn gevolg. De benedenkapel (Chapelle Basse) maakt de indruk van een crypte met zijn geringe hoogte van 6,6 meter, ondanks de blauwe en gouden kleuren op het plafond. Via een wenteltrap komt men in de bovenkapel (Chapelle Haute). Deze kapel heeft zeer grote glas-in-loodramen (samen ca. 670 m²) die de Bijbelse historie illustreren. Het binnenvallende licht zorgt voor een mozaïek van kleuren. Veel van deze ramen dateren uit de 13e eeuw. In de 15e eeuw werd de voorgevel vernieuwd met een groot roosvenster.
Tussen 1841 en 1867 werd de kapel volledig gerestaureerd onder leiding van Viollet-le-Duc. Onder andere werd de cederhouten torenspits, la flèche, in 1853 door Lassus op de kerk gezet. Deze is voorafgegaan door vier andere torenspitsen.
Place de la Concorde
De Place de la Concorde (“Eendrachtsplein”) is een historisch plein te Parijs in het 8e arrondissement van het centrum. Het beslaat meer dan 8 hectaren. Op elke hoek van de achthoek staat een standbeeld dat één van de grote steden van Frankrijk representeert: Rijsel, Straatsburg, Lyon, Marseille, Bordeaux, Nantes, Brest en Rouen. Voor het Hôtel des Invalides leidt de Pont Alexandre III over de Seine naar de Avenue W. Churchill, die tussen twee paleizen (le Grand Palais en Petit Palais) loopt, naar de Avenue des Champs-Élysées. De paarden van Marly, monumentale standbeelden die een groep paarden representeren, zijn te vinden aan het begin van de Avenue des Champs-Élysées. De paarden die hier staan zijn overigens kopieën; de echte bevinden zich in het Louvre.
Arc de Triomphe
De Arc de Triomphe of de Triomfboog is een triomfboog en een van de bekendste bouwwerken van Parijs, in het 8e arrondissement. Het bouwwerk staat op de Place Charles de Gaulle, ook nog steeds Place de l’Étoile genoemd, een van de drukste verkeerspleinen van Parijs, aan het westelijke eind van de Champs-Élysées, waar twaalf avenues, of lanen, samenkomen.
De bouw begon in 1806, ter ere van Napoleons overwinning bij Austerlitz. Pas rond 1836, onder koning Lodewijk Filips, werd de bouw voltooid. Onder de Arc de Triomphe werd na de Eerste Wereldoorlog het Graf van de onbekende soldaat aangelegd, die in die oorlog was gesneuveld. De Arc de Triomphe is veranderd in een monument ter nagedachtenis van de Eerste Wereldoorlog.
De triomfboog is ongeveer 50 m hoog en heeft een basis van 45 m bij 22 m. Het is de op twee na grootste triomfboog in de wereld, na die van Pyongyang in Noord-Korea en na het Monument voor de Revolutie in Mexico-Stad.
Bustling Boulevards and Legendary Cafés
Om de legendarische cafés in Parijs te ontdekken, kunt u het beste beginnen aan de Boulevard Saint-Germain in het 6e arrondissement. Deze brede boulevard is omringd door bomen is vol met modeboetieks, prestigieuze cafés en klassieke brasseries. De meest bekende cafés zijn het Café de Flore (172 Boulevard Saint-Germain), dat de ontmoetingsplaats was van Jean Paul Sartre en Simone de Beauvoir, en het Café des Deux Magots (6 Place Saint-Germain-des-Prés), de achtervolging van James Joyce, Picasso, Hemingway en andere creatievelingen. In beide cafés worden toeristen getrakteerd op een klassieke Parijse café-ervaring, compleet met obers met strikjes (hoewel de obers een reputatie hebben voor hun bruuske service).
De brasserieën van Boulevard Montparnasse werden ook bezocht door beroemde kunstenaars en schrijvers. Le Dôme in Montparnasse is een instelling in Parijs (108 Boulevard du Montparnasse). In de glinsterende art-deco-eetzaal serveert het restaurant gastronomische gerechten met zeevruchten.
La Coupole (102 Boulevard Montparnasse) is een andere klassieke Franse brasserie met een mythisch verleden; sinds de jaren 1920 werd het bezocht door beroemde kunstenaars zoals André Derain, Fernand Léger, Man Ray, Pablo Picasso en Marc Chagall. La Coupole heeft ook het feit dat hij Albert Camus en Jean-Paul Sartre heeft gediend. Le Rotonde (105 Boulevard Montparnasse) was een verzamelplaats voor schilders en surrealistische kunstenaars in de jaren 1920 en trekt nog altijd acteurs en kunstenaars aan.
Panthéon
Het Panthéon is een gebouw in het 5e arrondissement, midden in het Quartier Latin van de Franse hoofdstad Parijs. De architect Jacques Germain Soufflot bouwde het monument oorspronkelijk als een kerk gewijd aan Sainte-Geneviève. Het is nu meer bekend als begraafplaats van beroemde Fransen. Soufflot wilde een klassiek gebouw realiseren met de lichtheid van een gotische kathedraal. Bij de bouw werden de open muren massiever uitgevoerd omwille van structurele redenen.
Sacré-Coeur
De basilique du Sacré-Cœur (Nederlands: Heilig-Hartbasiliek) is een basiliek in Parijs. Zij ligt op de heuvel Montmartre in het 18e arrondissement in Parijs en is gewijd aan de Heilig Hartverering.
De kerk valt vooral op door haar fel witte uiterlijk, en prominente ligging op een heuvel. Om bij de kerk te komen, kan men 222 treden klimmen of de Funiculaire de Montmartre (kabelbaan) nemen. Boven aangekomen heeft men uitzicht over een groot deel van Parijs.
De Sacré-Cœur is geheel opgetrokken uit travertijn, een vrij zachte (en enigszins poreuze) steensoort, afkomstig uit het Franse departement Seine-et-Marne. Travertijn is kalksteen en produceert bij regen een wit kalklaagje aan de buitenkant, waardoor de basiliek zeer wit van kleur blijft, ondanks het vuil en het roet van de stad. Tegen zure regen is travertijn minder goed bestand.
Jardin du Luxembourg
De Jardin du Luxembourg (‘Luxemburgse tuin’) is een stadspark in Parijs. Het werd in 1612 op verzoek van Maria de’ Medici aangelegd als park rond het Palais du Luxembourg in het 6e arrondissement. Tijdens het Premier Empire restaureerde Jean-François-Thérèse Chalgrin het park. Sindsdien is het eigendom van de Franse Senaat. Parijzenaars spreken van le Luco.
Het park beslaat 23 ha. langs de Boulevard St-Michel, waarvan 21 ha. opengesteld zijn voor het publiek. De tuinen worden beheerst door een grote achthoekige vijver. Naast de terrassen, brede lanen en standbeelden heeft het park ook een openluchtcafé, poppentheater, tennisbanen, muziektent en een imkerschool.
De rust van het park, dat zich in het centrum van een van de grootste steden van Europa bevindt, trekt doordeweeks veel studenten die in de ijzeren stoelen rondom de vijver studeren of lezen. In het weekeinde en vooral op zondag is het Jardin du Luxembourg het domein van de gezinnen met kinderen.
In het park bevinden zich meer dan honderd standbeelden, onder meer de reeks Reines de France et femmes illustres van Eugène Oudiné. Een bijzonder standbeeld is het eerste exemplaar van het Statue of Liberty door Frédéric Bartholdi gemaakt in 1870.
Place de Vosges
Place des Vosges (Vogezenplein) is het oudste plein van Parijs. Het plein ligt in Le Marais, een wijk in het 3e en 4e arrondissement. Het is ontworpen door Baptiste Androuet du Cerceau en was een van de eerste moderne grote pleinen in de West-Europese stedenbouw.
Het plein, dat vroeger bekend was als Place Royale, werd tussen 1605 en 1612 onder Hendrik IV gebouwd. Het werd voltooid onder Lodewijk XIII en er werd een standbeeld van deze koning geplaatst. Het plein van 140 bij 140 meter wordt omringd door 39 gelijk uitziende huizen, ieder gebouwd van rode stenen met gaanderijen, twee verdiepingen en schilddaken. Veel van deze huizen hebben een eigen bijzondere geschiedenis. Aan de noordelijke en zuidelijke wand staan het grotere Pavillon du Roi en het Pavillon de la Reine.
Centre Pompidou
Het Centre Georges Pompidou, officieel het Centre national d’art et de culture Georges-Pompidou ook bekend als Centre Pompidou of Centre Beaubourg, is een toonaangevend centrum voor moderne kunst in Parijs. Het werd in februari 1977 geopend, waarmee een wensdroom van de voormalige Franse president Georges Pompidou gestalte kreeg. Hij wilde dat er in Parijs een groot publiekscentrum werd gebouwd waar alle vormen van moderne kunst en andere culturele uitingen een plek zouden kunnen krijgen.
Palais-Royal
Palais-Royal is een voormalig koninklijk paleis en een tuin in Parijs. Tegenwoordig is het Franse Ministerie van Cultuur, de Franse Raad van State en Grondwettelijke Raad in het paleis ondergebracht.
Place Vendôme
De Place Vendôme is een plein in de Franse hoofdstad Parijs. Het plein wordt pas sinds de 17e eeuw Place Vendôme genoemd, naar het aan het plein gelegen Hotel Vendôme. Daarvoor heette het Place Louis le Grand, en bij het ontstaan Place des Conquêtes. Tijdens de Franse Revolutie werd het plein omgedoopt in Place des Piques , en tijdens de Commune van Parijs heette het Place Internationale.
Het stedenbouwkundige plan voor het plein, waar alle eigenaren zich aan moesten houden, is in 1699 ontworpen door Jules Hardouin-Mansart. Een groot deel van de gevels is als monument historique beschermd.
Op dit achthoekige plein[1] liet Napoleon Bonaparte in 1810 een 44 meter hoge triomfzuil neerzetten, de Colonne Vendôme genaamd. Tijdens de Commune van Parijs werd deze zuil neergehaald, maar na de opstand werd hij weer opgericht. Aan het plein is tevens het Hôtel Ritz gelegen. Verder zijn er verschillende bekende juwelierszaken te vinden van Chanel, Cartier, van Cleef & Arpels, Dior, Rolex en Boucheron. Saillant detail is voorts dat op dit statige plein de bekende componist Frederic Chopin is overleden. Hij overleed op nummer 12.
Les Invalides
Het Hôtel National des Invalides is gelegen in het 7e arrondissement van Parijs. Het werd in 1671 opgericht door Lodewijk XIV, de zonnekoning. Les Invalides diende als onderkomen voor oud-soldaten die hulpbehoevend waren geraakt door hun dienst in het Franse leger. De architect was Libéral Bruant. Vanaf de Pont Alexandre III leidt een reusachtige esplanade van 500 meter lang en 250 meter breed naar het Hôtel National des Invalides, dat de Cathédrale de Saint-Louis-des-Invalides en de Dôme des Invalides omvat. Tevens bestaat Les Invalides uit het Musée de l’Armée, het Musée des Plans-Reliefs en het Musée de l’Ordre de la Libération.
Place de Bastille
De Place de la Bastille is een plein in Parijs. Tot aan de Franse Revolutie stond hier de Bastille Saint-Antoine die in 1789 werd gesloopt. Bovengronds zijn de contouren van het gebouw met een aparte kleur in het plaveisel aangegeven. In het metrostation Bastille zijn nog delen van de vroegere vesting zichtbaar. Het plein ligt op de grens van het 4e, 11e en 12e arrondissement. Het wordt doorsneden door het ondergrondse gedeelte van het Canal Saint-Martin.
Fondation Louis Vuitton
De Fondation Louis Vuitton of de Fondation d’entreprise Louis Vuitton is een privémuseum in Parijs dat de kunstverzameling van Bernard Arnault bevat. Het museum werd in oktober 2014 geopend. De eerste zes maanden na opening trok het museum een half miljoen bezoekers.
De beeldende-kunstverzameling omvat voor het merendeel werken uit de twintigste eeuw van de onderneming LVMH en Bernard Arnault zelf. Daarbij onder meer werken van Jean-Michel Basquiat, Gilbert & George en Jeff Koons. De stichting gaf opdracht aan Ellsworth Kelly, Olafur Eliasson, Janet Cardiff, George Bures Miller, Sarah Morris, Taryn Simon, Cerith Wyn Evans en Adrián Villar Rojas om speciaal voor deze plek installaties te ontwerpen. Kelly ontwierp een gordijn Spectrum VIII bestaande uit twaalf gekleurde strips voor het auditorium. Olafur Eliasson schiep het werk Inside the Horizon, gemaakt uit 43 prismavormige, van binnenuit verlichte, gele kolommen en geplaatst langs een toegangsweg.
Het gebouw is gelegen in het Bois de Boulogne, net buiten het Parijse 16e arrondissement en is een ontwerp van architect Frank Gehry, die daarbij werd geïnspireerd door het glazen Grand Palais. Het gebouw, waarvan de bouw € 100 miljoen kostte, is opgebouwd uit twaalf op zeilen lijkende elementen. Het geheel heeft wat weg van een met bolle zeilen varend schip. De stichting kreeg de gronden in erfpacht met de afspraak dat na 50 jaar de stad Parijs eigenaar wordt. Het museum omvat een elftal galerieën en meet 11000 m². Er is een auditorium met 400 zitplaatsen en een terras met zicht op de Eiffeltoren voorzien.
Paris Plages
Paris-Plages is een plan van het bureau van de burgemeester van Parijs dat elke zomer langs de rivier de Seine in het centrum van Parijs tijdelijke kunstmatige stranden creëert en sinds 2007 langs het Bassin de la Villette in het noordoosten van Parijs. Elk jaar in juli en augustus worden rijbanen aan de oevers van de Seine afgesloten en worden verschillende activiteiten georganiseerd, zoals zandstranden en palmbomen.
Saint-Jacques Tower
De Tour Saint-Jacques (Nederlands: Sint-Jacobstoren) is een gotische kerktoren in het 4e arrondissement in de Franse hoofdstad Parijs. De 52 meter hoge toren is het enige restant van de afgebroken kerk Saint-Jacques-de-la-Boucherie.
De Saint-Jacques-de-la-Boucherie werd begin zestiende eeuw gebouwd als parochiekerk van het Parijse slagersgilde. De aan Jakobus de Meerdere gewijde kerk vormde het beginpunt van de zogeheten chemin de Compostelle, de Franse pelgrimsroute naar Santiago de Compostella.
De kerk werd in 1797, tijdens de Franse Revolutie, afgebroken. Alleen de nooit helemaal voltooide toren bleef staan. In 1836 kocht de gemeente Parijs de vervallen toren die tijdens de heerschappij van Napoleon III grondig werd gerestaureerd door Théodore Ballu. Ter versteviging plaatste hij de toren op een soort sokkel. Ook liet hij, in samenhang met de aanleg van de Rue de Rivoli een klein stadspark aanleggen rond de toren.
Midden onder de toren is een standbeeld van Blaise Pascal geplaatst ter herinnering aan zijn experimenten met luchtdruk die hij uitvoerde boven op de toren.
Place du Châtelet
De Place du Châtelet is een openbaar plein in Parijs, aan de rechteroever van de Seine, op de grens tussen het 1e en 4e arrondissement. Het ligt aan de noordkant van de Pont au Change, een brug die het Île de la Cité, vlakbij het Palais de Justice en de Conciergerie, verbindt met de rechteroever.
La Conciergerie
La Conciergerie is een bouwwerk in Parijs. Het oude gebouwencomplex staat op het Île de la Cité, vlak bij de Notre Dame. Het maakt nu deel uit van het Paleis van justitie.
De conciergerie is een restant van de oude zalenreeks van St. Pol, een groot paleis dat ooit op het Île de la Cité stond. Daarvan resteren alleen fragmenten, de conciergerie, een grote zaal en de Sainte-Chapelle. Hoewel de conciergerie een openbaar en geen militair gebouw is, heeft de gotische architectuur toch enkele militaire elementen.
Parc de la Villette
Het Parc de la Villette is een Frans park in Parijs, aan de rand van het 19e arrondissement. Het park heeft een totale oppervlakte van 55 hectare en is daarmee het grootste park van Parijs, en op Père Lachaise na het grootste groengebied van Parijs. Het park omvat 35 hectare groen waaronder de elf thematuinen. Het wordt doorsneden door het Canal de l’Ourcq.
Grand Arche
Grande Arche, is een gebouw in het zakendistrict La Défense in Puteaux, ten westen van Parijs.
De Deense architect Johann Otto von Spreckelsen wilde een 20e-eeuwse versie van de Arc de Triomphe. Toen hij in 1987 overleed nam de Franse architect Paul Andreu het werk over. Het gebouw werd geopend op 14 juli 1989, 200 jaar na de bestorming van de Bastille.
De Grande Arche is vrijwel kubusvormig en de binnenkant is open. Het verzinnebeeldt een vierdimensionale hyperkubus, ook wel tesseract genoemd, geprojecteerd in de driedimensionale realiteit.
Het bouwwerk heeft een hoogte van 110 meter, een lengte van 108 meter en een breedte van 112 meter. Het gebouw telt 35 verdiepingen en er werken 4000 mensen. In het gebouw zijn kantoren gevestigd, en de bovenste verdiepingen zijn onder andere in gebruik als expositieruimte, restaurant en winkel. Het restaurant is op werkdagen voor de lunch geopend, en in de zomer ook op zaterdagavond.
Père Lachaise Cemetery
Het Cimetière du Père-Lachaise is de grootste begraafplaats van Parijs. Ze is gelegen op en rondom de heuvel Champ-l’Évêque in het 20e arrondissement vlak bij het metrostation Père Lachaise. Met meer dan drie miljoen bezoekers per jaar is Père-Lachaise de meest bezochte begraafplaats ter wereld. Dat komt onder andere doordat er zoveel beroemdheden zijn begraven.
Parc des Buttes-Chaumont
Het Parc des Buttes-Chaumont is een stadspark in het noordoosten van Parijs, in het 19e arrondissement. Het is het derde park in Parijs naar oppervlakte (circa 25 ha), en kent veel hoogteverschillen en fraaie uitzichten over de stad.
Napoléon III liet het park realiseren door Jean-Charles Alphand, ten tijde van de Haussmanniaanse stedelijke veranderingen. Het park vertoont een duidelijke Engelse invloed. Wegens beperking van bebouwbare oppervlakte wordt er handig omgesprongen met verschillende schaalgroottes. Opvallend punt is de tempel van de Sibylle, die in 1869 werd opgericht door architect Gabriel Davioud. Verder is er een meer met een eilandje, een grot, twee bruggen (waarvan er een bekendstaat als de zelfmoordbrug).
De hoofdingang is gelegen op de place Armand-Carrel waar ook het gemeentehuis van het 19e arrondissement zich bevindt.
